Al van vroeg af aan, hield ik er van “figuurtjes” te tekenen. Eerst was het Vandersteen en Sleen nabootsen, er na mijn eigen creaties. De opleiding die ik later volgde was Grafisch Vormgeven, een opleiding “mannekes tekenen” was er namelijk niet.
Na mijn licenciatuur Grafisch Vormgeven, probeerde ik het te redden in die sector, maar daar het een uiterst competieve sector is en ik geen supertalent ben, gaf ik er de brui aan en nam een kantoorbaantje aan in een IT bedrijf. Cartoons tekenen bleef ik af en toe doen, maar de hoop om ooit voor een echte publicatie te werken was, net zoals zovele jeugddromen, weg.
Na vele jaren, leerde ik echter een ver familielid kennen die mij in contact bracht met de VVB. De bal ging rollen en voor hen maakte ik, gedurende een jaar of twee, maandelijks een cartoon voor hun blad Grondvest.
Na die tijd, moest ik door de herstructurering van hun twee publicaties (Doorbraak en Grondvest) een ander oord zoeken en ik kwam zo terecht bij ‘t Pallieterke. Sindsdien maak ik wekelijks twee à drie cartoons. Ooit hoop ik helemaal professioneel te worden en het juk van kantoorslaaf te kunnen afschudden. Wie weet komt die dag er ooit. Hoop doet leven!